De geschiedenis van TFC NOAD
Aan het eind van de jaren zeventig werd, onder auspiciën van een plaatselijke rijwielzaak H. Winsingh v/h fa. G. Hagenauw in de Kerkstraat te Peize, op de maandag gefietst door een groepje mannen en een enkele vrouw vanaf de rijwielzaak.
Om 7 uur verzamelden de mensen zich, om in het begin o.l.v. een deskundige ex-amateur-wielrenner een rondje rond Peize te fietsen. Personen die een racefiets bij de heer Hindrik Winsingh kochten, werden door hem gestimuleerd mee te gaan fietsen. Na afloop van deze maandagavondtochten werd koffie gedronken in de werkplaats van de fietsenmaker. En passant werden eventuele geconstateerde mankementen aan de fiets gerepareerd. Door één deelnemer werd tevens een gulden geïnd voor een gezellige avond aan het einde van het seizoen in de showroom van de fietsenmaker.
Af en toe werd door een aantal fietsers ook deelgenomen aan de weinige toertochten die georganiseerd werden in deze regio. De ultieme uitdaging was de in mei, met medewerking van de Sportraad Groningen, georganiseerde Toeriade. Een fietstocht over 180 km door het Groningerland. Vertrek en aankomst in de Martinihal te Groningen. De tocht had een voorinschrijving, was gepijld (een unicum in deze tijd) en had bovendien een tijdcontrole op basis van de maximale snelheid van 25 km per uur. En zoals dat gaat, de uitdagingen werden groter en soms reisde men naar het Gelderse waar 11 heuvels waren, die beklommen moesten worden. Tijdens deze tochten werd bewonderend gekeken naar de fietsverenigingen, die in een clubshirt reden en soms beschikten over een materiaal/verzorgingswagen.
Groepsfoto Kemkersploeg
Binnen het ongeregeld clubje begon het zaad te ontkiemen dat uiteindelijk uitgroeide tot het idee dat ook Peize een echte fietsclub verdiende, die zich zou aansluiten bij de Nederlandse Rijwiel ToerUnie (NRTU). Tijdens de feestelijk bijeenkomst in oktober 1980 werd tot de oprichting door de ongeveer 20 fietsers besloten. Een bestuur ( 5 personen) dat de oprichting zou verzorgen werd gelijktijdig gekozen. Uit een aantal voorstellen tot de naamgeving van de vereniging, zoals Fietsver. Noordenveld, de Hopfietsers werd uiteindelijk de naam Toer Fiets Club Nooit Opholl’n Altied Deurtrapp’n, kortweg TFC NOAD Peize, gekozen. Op 7 november 1980 werden de statuten bij Notaris Wilts te Roden gepasseerd. De officiële oprichting was een feit.
In 1981 sloot de vereniging zich aan bij de NRTU (thans NTFU). De nieuwe vereniging maakte regelmatig gebruik van het plaatselijk bokkeblaadje “De Hopbel” waarin de wederwaardigheden van de leden op de tochten werden vermeld. Een gestage groei van de vereniging werd hierdoor bereikt.
Omdat men elders diverse tochten reed, vond men het terecht om ook zelf tochten te gaan organiseren. Als eersteling werd de Noordenveldtocht ( later omgedoopt tot De 100 mijl van Drenthe) aangemeld. Deze tocht werd voor het eerst begin april 1982 verreden vanuit Café Brinkzicht en was een groot succes, hetgeen niet in het minst te danken was aan de voortreffelijke bepijling, hetgeen in deze regio tamelijk uniek was. Een jaar later kwam er een tweede tocht bij in augustus, de Hopbellentocht. Beide tochten vertrokken inmiddels vanuit de nieuwe sporthal te Peize.
Het warme onthaal na Peize - Maastricht - Peize in 1986
De leden waren inmiddels met medewerking van de locale fietsmaker voorzien van een donkerblauw shirt met geflockte opdruk TFC NOAD Peize. Naast het fietsen nam de vereniging ook deel aan diverse plaatselijke evenementen zoals zaalvoetbalcompetitie, straattoernooien etc.
Op fietsgebied gingen de mannen deelnemen, nadat een 5-tal leden als pioniers deelgenomen hadden, aan de laatste editie op 1 mei van de T-B-T (Tilff-Bastogne-Tilff), de toereditie van de klassieker Luik-Bastenaken-Luik. Inmiddels ook jaarlijks met vrouw en kinderen het pinksterweekend gedurende een aantal jaren kamperen in Esneux op de camping Beau Rivage, om op 1e pinksterdag deel te nemen aan deze 210 km lange tocht door de Belgische Ardennen. Sommige leden gingen dan dezelfde avond nog weer terug om de 11-stedentocht op 2e Pinksterdag te rijden.
De uitdagingen werden, zoals dat gaat bij getrainde mensen, steeds groter. Het Rondje IJsselmeer werd op het programma gezet (425km). Start vanuit Peize om en rond de langste dag om half vier ’s morgens en terug om 20 uur ’s avonds. Met begeleiding van verzorgingswagens bemand met een arts, fysiotherapeuten etc. Bij terugkomst in Peize werd de groep binnengehaald door zogenaamde prominenten: burgemeester(s), Commissaris der Koningin, de heer A. Oele. Deze tocht is diverse malen gereden. Na het Rondje IJsselmeer werd een andere richting gekozen voor een jaarlijkse uitdaging: Peize-Maastricht-Peize in twee dagen met een overnachting in een voormalig klooster in Kerkrade.
De Kemkersploeg na het rondje IJsselmeer
Inmiddels was het vertrekpunt op de maandagavond verplaatst naar het ijsbaangebouwtje. In overleg met de IJsclub Peize werd dit gebouw gehuurd vanaf eind maart tot eind september. De vereniging gaf gedurende het fietsseizoen op de woensdagavond de gelegenheid voor een zogenaamde sterrit (eerst vanuit Café Ensing, later verplaatst naar Cafetaria Kok, nog later naar de Fiets Inn). Op de woensdagavond werd er het Rondje Rolde gefietst (60 km) en op de zondagmorgen (nog steeds, maar nu alleen vanuit Eelde) een trainingsrit naar Gasselte (80 km) met daarin opgenomen de Hel van Bronneger.
In 1987 werd de vereniging in een nieuw tenue gestoken door , inmiddels ook lid geworden ,ondernemer Jacob Span van Tectylbedrijf Span. De shirts werden alom bewonderd en al snel vond deze vorm van shirtreclame navolging. NOAD was als vereniging zeer herkenbaar.
Groepsfoto met de eerste SPAN tenues in 1987
Eind 1987 werd het initiatief genomen om te gaan deelnemen aan een tocht in Noorwegen: Den Styrke Störepröven, een tocht van Trondheim naar Oslo over een afstand van 540 km binnen 40 uur. Via de schrijvende media en Radio Noord werd enige ruchtbaarheid gegeven aan deze tocht om de bus vol te krijgen met liefhebbers. Eén en ander resulteerde in 2 bussen, die in juni 1988 richting Trondheim vertrokken. De reis en de tocht waren een succes. De leden van NOAD fietsen de tocht binnen 24 uur. Van de reis werd via Radio Noord verslag gedaan door een meefietsende journalist. De naam NOAD was een begrip geworden in het Noorden. Een volgende belevenis werd de tocht Parijs-Peize in drie dagen met overnachtingen in Nivell (Nijvel) en Eindhoven.
Artikel uit de krant van 25 juni 1988
Artikel uit de krant van 1 juni 1990
Ook een busreis naar Hongarije, waar vanuit Boedapest een tweetal tochten werd gefietst, is het vermelden waard. Niet te vergeten de tochten naar het Sauerland en Tecklenburg en een barre tocht in 1991 naar Bremen. Op de lijst kan ook nog de Telemarktocht in Noorwegen bijgeschreven worden, en last but not least: in 2005, Dolsk-Peize, een tocht van 1000 km in 5 dagen!. Dolsk is de plaats in Polen waar onze kleding gemaakt wordt van het huidige kwaliteitsmerk Forte.
Ook was NOAD een van de eerste verenigingen die in het noorden startte met veldritten. De eerste jaren vanuit het Ronostrand, ( is nu de Velodroom ATB tocht ism WTC Roden ) en vanuit de kantine’s van de VV Roden en Gomos in Norg ( de Stork Veldtoertocht, deze tocht is inmiddels komen te vervallen). NOAD was ook de initiatiefneemster voor de jaarlijkse decemberloop in Peize. De vereniging is door de jaren gegroeid van 20 naar ruim 300 leden. Rond 1985 is ook een damesgroep ontstaan, die in de loop der jaren een forse groei heeft doorgemaakt en op het ogenblik uit ongeveer 70 dames bestaat ( thans senioren dames, 3 groepen, recreatief fietsen).